5

Polak Mały * nr 3–4, listopad 2012

chowywać się bardzo spokojnie, bo tu

mionami gdy siostra odwróciła się do

niebo spotyka się z ziemią. Dusze zmar-

niego i pokazała mu język.

łych spotykają się z nami, my spotykamy

- Tatusiu, a dlaczego tu nie można się

się z nimi.

kłócić?

- Uff, to wszystko jest dla mnie

- Bo na cmentarzu trzeba zachowy-

za trudne tatusiu. Nic z tego nie rozu-

wać się spokojnie, zresztą najlepiej w

miem...

ogóle się nie kłócić.

- Mówiłam, że jesteś głupkiem – wtrą-

- Ale dlaczego tu jest tak wyjątko-

ciła się nagle Dorotka, która idąc z mamą

wo?

przodem, mimo wszystko podsłuchiwała

- Bo tu jest tajemnica.

rozmowę Bartka z tatą.

- Ojej! Jaka?

- Nie będę się z tobą kłócił, bo tu jest

- Popatrz, my sobie teraz spaceru-

miejsce wielkiej tajemnicy! – powiedział

jemy pomiędzy grobami. Jeszcze żyje-

chłopiec usiłując spojrzeć na siostrę z

my i możemy zrobić dużo dobrego, także

góry. Niestety, był od niej wyraźnie niż-

dla tych, którzy odeszli...

szy i nie bardzo mu się to udawało, a na-

- Odeszli do grobów?

wet wyglądało dość zabawnie. Rodzice

- Niezupełnie. Ich ciała zostały zło-

z trudem zachowali powagę, ale jedno-

żone w ziemi, ale ich dusze zostały za-

cześnie byli bardzo wzruszeni postawą

brane prosto do nieba albo do czyśćca.

synka. Bartek, chociaż mało mógł pojąć

Właśnie za tych, którzy czekają na nie-

z tego, co próbował wyjaśnić mu tata, o

bo musimy bardzo się modlić. A wiesz,

wiele więcej zrozumiał w swoim wrażli-

że takie dusze też nam pomagają? Same

wym sercu. Sam zapalił czerwoną lamp-

sobie nie mogą. pomóc, ale nam tak. No,

kę na grobie babci, obok położył piękny

więc właśnie na cmentarzu trzeba za-

zasuszony liść, a potem ukląkł na piasz-

czystej ziemi i tak jak umiał modlił się

do Pana Jezusa za duszę babci, a nawet

za tych, którzy leżeli w sąsiednich mo-

giłach.

źródło: adonai.pl

Zaduszki

W dniu Zaduszek,

w czas jesieni

odwiedzamy bliskich groby,

zapalamy zasmuceni

małe lampki – znak żałoby.

Światła cmentarz rozjaśniły,

że aż łuna bije w dali,

lecz i takie są mogiły,

gdzie nikt lampki nie zapali.

WŁADYSŁAW BRONIEWSKI