8

nr 3–4, listopad 2012 * Polak Mały

Nauka języka

Kwizy

(wybierz poprawną wersję)

Tata zapytał mnie wieczorem, co dzisiaj

robiłam.

- Rano bawiłam się w szukanego – zaczę-

Lekarz, który

łam opowiadać.

leczy zęby to:

- W chowanego – poprawił mnie. – Mówi

się: „w chowanego”.

• pediatra

Przecież wszyscy wiedzą, że ta zabawa

• urolog

polega na szukaniu, ale może on jej nie zna?

• stomatolog

- Później razem z Karolem grałam w gole.

- Graliście w piłkę, a Karol strzelał ci gole?

– domyślił się tata.

Właśnie o to mi chodziło, więc dlaczego

mi przeszkadza?

- Patrzyłam też na telewizję – opowiada-

Chcemy nagrać

łam.

zdjęcia z waka-

- Oglądałaś telewizję. Patrzy się na coś,

cji i zabrać je ze

a telewizję się ogląda – znowu wtrącił swoje.

sobą do kolegi.

Nie wiedziałam już, czy mogę dalej mówić, bo

Do tego posłuży

ciągle mu się coś nie podobało.

- Opowiadaj, córeczko – zachęcił mnie.

nam małe urzą-

Niech mu będzie.

dzenie zwane:

- Kiedy bajka się skończyła, poszedłam na

• bigdrive

podwórko.

• procesor

- Poszłaś na podwórko – tata nie mógł się

• pendrive

opanować, żeby mnie znowu nie poprawić. Tego

było już za wiele!

- Przecież ty też mówisz „poszedłem”! –

Chłopcy mówią „poszedłem”, a dziewczynki

„poszłam” – nie dawał za wygraną. – Gdybyś

wyszła, to powinnaś powiedzieć „wyszłam”, a

Karol powiedziałby „wyszedłem”.

Prawdę mówiąc, to rzeczywiście wyszłam,

ale z siebie. Mama tak czasami mówi, gdy się

zdenerwuje. Tata też mnie teraz wyprowadził

z równowagi.

- Dlaczemu ty mnie ciągle poprawiasz? –

zapytałam. – Przecież rozumiałeś wszystko,

co ci opowiadałam.

- Zrozumiałem – potaknął. – Zrobiłaś jed-

nak kilka błędów. Chociażby taki, że nie mówi

się „dlaczemu”, tylko „dlaczego”. Poprawia-

łem cię, bo chodzi mi o to, żebyś już tych

Wchodzisz do małego sklepu osiedlowego. błędów nie powtarzała.

Co mówisz?

Poprawiał, a sam zrobił teraz błąd, bo po-

• Siema! Zapodaj kilo ziemniola!

wiedział, że mu „chodzi”. Przecież każdy wie,

• Dzień dobry

że chodzi się na nogach, a on sobie właśnie

• Nic, biorę co trzeba i płacę milcząc   wygodnie siedział w fotelu i nic, ale to nic mu

nie chodziło.

źródło: www.dzieci.wp.pl

źródło: www.mis.edu.pl