|
Dostrzeganie bliźnich i odkrywanie wartości. Materiały na wesoło i na bardzo poważnie, o
nas, dla Was i o całym świecie. Nieoficjalna strona katolicka
(także dla niekatolików i wątpiących). |
 |
Strona Duszyczek i Duszków - Internetowa wspólnota pomocy i wsparcia duchowego. Rozmowy, wartości, intencje
DUSZKI.PL
a tak dokładnie to Duszyczki i Duszki (*)
- czyli "Duszkowo" :-)
Dzisiaj jest: 2024-11-21 10:46:54 Aktualizacja dnia: 2024-10-27 09:32:05
|
|
 
Gdy
oczekujesz pomocy lub sam(a) chcesz innym pomagać. Albo
chciał(a)byś porozmawiać o czymś ważnym lub choćby tylko o
wczorajszym podwieczorku :-) Dla wszystkich, w każdym wieku
- od 0 do 201 lat ;-)
|
[an error occurred while processing this directive]
Rocznica
18 lat oficjalnego działania Duszków w dniu 01.11.2023 i 17 lat strony Duszki.pl! (*):-)
Serdecznie zapraszamy!
UWAGA!
Ten serwis, strona i podstrony mogą używać cookies i podobnych
technologii (brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to)!
Krótkie zamyślenia i komentarze do czytań mszalnych.
XXVIII tydzień Okresu Zwykłego
1
14 PAŹDZIERNIKA 2007
XXVIII niedziela zwykła
(2 Krl 5,14-17)
Wódz Syryjski Naaman, który był trędowaty, zanurzył się siedem razy w Jordanie, według słowa
męża Bożego, a ciało jego na powrót stało się jak ciało małego dziecka i został oczyszczony. Wtedy
wrócił do męża Bożego z całym orszakiem, wszedł i stanął przed nim, mówiąc: Oto przekonałem
się, że na całej ziemi nie ma Boga poza Izraelem! A teraz zechciej przyjąć dar wdzięczności od
twego sługi! On zaś odpowiedział: Na życie Pana, przed którego obliczem stoję - nie wezmę!
Tamten nalegał na niego, aby przyjął, lecz on odmówił. Wtedy Naaman rzekł: Jeśli już nie chcesz,
to niechże dadzą twemu słudze tyle ziemi, ile para mułów unieść może, ponieważ odtąd twój sługa
nie będzie składał ofiary całopalnej ani ofiary krwawej innym bogom, jak tylko Panu.
(Ps 98,1-4)
REFREN: Pan Bóg okazał ludom swe zbawienie
Śpiewajcie Panu pieśń nową,
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica,
i święte ramię Jego.
Pan okazał swoje zbawienie,
na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją
dla domu Izraela.
Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio.
cieszcie się, weselcie i grajcie.
(2 Tm 2,8-13)
Pamiętaj na Jezusa Chrystusa, potomka Dawida! On według Ewangelii mojej powstał z martwych.
Dla niej znoszę niedolę aż do więzów jak złoczyńca; ale słowo Boże nie uległo skrępowaniu.
Dlatego znoszę wszystko przez wzgląd na wybranych, aby i oni dostąpili zbawienia w Chrystusie
Jezusie razem z wieczną chwałą. Nauka to zasługująca na wiarę: Jeżeliśmy bowiem z Nim
współumarli, wespół z Nim i żyć będziemy. Jeśli trwamy w cierpliwości, wespół z Nim też
królować będziemy. Jeśli się będziemy Go zapierali, to i On nas się zaprze. Jeśli my odmawiamy
wierności, On wiary dochowuje, bo nie może się zaprzeć siebie samego.
(1 Tes 5,18)
Za wszystko dziękujcie Bogu, taka jest bowiem wola Boża względem was w Jezusie Chrystusie.
(Łk 17,11-19)
Stało się, że Jezus zmierzając do Jerozolimy przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy
wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i
głośno zawołali: Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami. Na ich widok rzekł do nich: Idźcie, pokażcie
się kapłanom. A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony,
2
wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to
Samarytanin. Jezus zaś rzekł: Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu?
żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec. Do niego zaś
rzekł: Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła.
Moje zamyślenie przy czytaniu Ewangelii.
Jezus uzdrawia dziesięciu trędowatych. Wołali do niego z daleka zgodnie z żydowskim prawem.
„Trędowaty który podlega tej chorobie, będzie miał rozerwane szaty, włosy w nieładzie, brodę
zasłoniętą i będzie wołać: <<Nieczysty, nieczysty>>! Przez cały czas trwania tej choroby będzie
nieczysty. Będzie mieszkał w odosobnieniu. Jego mieszkanie będzie poza obozem.” Kpł 13, 45-46.
Trąd był straszną chorobą każdy trędowaty pozostawał wyłączony ze wspólnoty, był nieczysty.
Każdy kogo dotknął stawał się nieczysty. Dlatego owi trędowaci wołali z daleka na Mistrza,
wiedzieli że tylko on może ich oczyścić. Wystarczy że powie słowo i staną się czyści, staną się na
powrót częścią wspólnoty. Jezus nakazuje im pokazać się kapłanowi. Właśnie tak stanowiło prawo
to kapłan miał stwierdzić czy chory został oczyszczony i kapłan miał nakazać, aby ten, który został
oczyszczony z trądu złożył przypisane prawem ofiary (por Kpł 14, 1-9). Tak też zrobili poszli do
kapłana, ale nie wszyscy, jeden powrócił, wdzięczny Bogu za swoje uzdrowienie pada na twarz i
dziękuje Jezusowi za uzdrowienie. Istotne jest to kim był ów człowiek, który powrócił. To
Samarytanin. Człowiek należący do ludu uważanego przez żydów za niewiernych, odszczepieńców.
Ktoś traktowany na równi z poganami. Właśnie on powraca dziękując Bogu za oczyszczenie. Żaden
z członków narodu wybranego nie powrócił. Jedynie on wyłączony, jedynie jego było stać na to aby
czynić dziękczynienie.
Jezu! Proszę spraw abym nigdy nie zapomniał o tym że to Ty jesteś moim zbawicielem, że
wszystko co mam, że to kim jestem i dokąd zmierzam zawdzięczam tylko Tobie. Proszę Panie
spraw abym nigdy nie ustawał w dziękczynieniu, spraw abym był jak ów Samarytanin, abym
nieustannie wielbił Boga i dziękował mu za wszystko co mi w swej dobroci i hojności każdego dnia
ofiarowuje.
3
15 PAŹDZIERNIKA 2007
Poniedziałek
Wspomnienie św. Teresy od Jezusa, dziewicy i doktora Kościoła
(Rz 1,1-7)
Paweł, sługa Chrystusa Jezusa, z powołania apostoł, przeznaczony do głoszenia Ewangelii Bożej,
którą Bóg przedtem zapowiedział przez swoich proroków w Pismach świętych. [Jest to Ewangelia]
o Jego Synu - pochodzącym według ciała z rodu Dawida, a ustanowionym według Ducha Świętości
przez powstanie z martwych pełnym mocy Synem Bożym - o Jezusie Chrystusie, Panu naszym.
Przez Niego otrzymaliśmy łaskę i urząd apostolski, aby ku chwale Jego imienia pozyskiwać
wszystkich pogan dla posłuszeństwa wierze. Wśród nich jesteście i wy powołani przez Jezusa
Chrystusa. Do wszystkich przez Boga umiłowanych, powołanych świętych, którzy mieszkają w
Rzymie: Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa!
(Ps 98,1-4)
REFREN: Pan Bóg okazał ludom swe zbawienie
Śpiewajcie Panu pieśń nową,
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica
i święte ramię Jego.
Pan okazał swoje zbawienie,
na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją
dla domu Izraela.
Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się, weselcie i grajcie.
(Ps 95,8ab)
Nie zatwardzajcie serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.
(Łk 11,29-32)
Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: To plemię jest plemieniem przewrotnym. żąda
znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz był znakiem
dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia. Królowa z Południa
powstanie na sądzie przeciw ludziom tego plemienia i potępi ich; ponieważ ona przybyła z krańców
ziemi słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon. Ludzie z Niniwy powstaną
na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się
nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz.
Słów kilka na temat Listu św. Pawła Apostoła do Rzymian.
Gmina Rzymska nie została założona przez św Pawła. Według tradycji założycielem gminy
rzymskiej był sam św. Piotr. Miało to być w drugim roku panowania Klaudiusza czyli 42 roku po
narodzeniu Chrystusa. Z notatek Seweniusza można wywnioskować, że około 49 – 50 roku istniała
4
w Rzymie spora gmina złożona przede wszystkim z chrześcijan pochodzenia żydowskiego (żydochrześcijan
lub judeochrześcijan). Jednak po wypędzeniu żydów z Rzymu za czasów Klaudiusza w
gminie chrześcijańskiej proporcje uległy znacznej zmianie na rzecz chrześcijan wywodzących się z
pogaństwa. Jest to bardzo istotna informacja ponieważ Paweł określał siebie jako Apostoła Pogan i
był wierny zasadzie nie nauczania na cudzym terenie. Dlatego list do gminy rzymskiej miał na celu
przygotowanie mieszkańców gminy, do których Paweł miał przybyć jakby przejazdem w drodze do
Hiszpanii. Innym powodem napisania listu mogło też być to, że niektórzy chrześcijanie
pochodzenia pogańskiego źle odnosili się do judeochrześcijan i list miał na celu skorygowanie ich
postępowania (por. Rz 9, 1). W dzisiejszym czytaniu słyszymy pierwszą część listu w której św.
Paweł zwraca się do Rzymian jako Apostoł Pogan pozdrawia ich i życzy łaski i pokoju. Za
autorstwem Pawłowym litu przemawia najstarsza tradycja kościelna. List czytują labo nawiązują do
niego św. Klemens Rzymski św. Ignacy Antiocheński, św. Polikarp. Wyraźne autorstwo Pawłowi
przypisuje też św. Ireneusz, Klemens Aleksandryjski i Tertulian. List jest też wymieniany wśród
innych pism Pawłowych we Fragmencie Muratoriego. List najprawdopodobniej został napisany w
Koryncie na początku 58 roku.
Moje zamyślenie przy czytaniu Ewangelii.
Któż nie zna historii Jonasza. Proroka którego Bóg skierował do Niniwy, aby napomniał jej
mieszkańców. Cóż robi Jonasz? Wystraszył się misji zleconej mu przez Pana wsiada na statek i
Ucieka do Tarszisz. Niestety Pan jednak ma co do niego inne plany zsyła potężny sztorm, a załoga
kiedy dowiaduje się co Jonasz miał zrobić wyrzuca go za burtę. Tam Jonasz połyka wielka ryba, we
wnętrzu której przyjdzie mu spędzić trzy dni i trzy noce. Oni jeszcze tego nie rozumieli. Nie
wiedzieli co oznacza znak Jonasza. Jaki znak? Domagają sie cudu nie wiedząc że cud stoi przed
nimi. Bóg który zszedł na ziemie po to aby nas zbawić. On Bóg stał przed nimi a oni domagali się
znaku.
Panie Jezu ileż to razy ja domagam się od Ciebie znaku. Ileż to razy prosiłem o cud żeby pogłębić
swoją wiarę. Zapominam o tym że Ty każdego dnia stajesz przed mną w Swoim Ciele i w Swojej
Krwi we Mszy Świętej zapominam, że patrząc klęcząc przed Najświętszym Sakramentem klęczę
przed tobą. Wybacz mi Jezu, że domagam się cudu, a nie widze ogromnego cudu jakim jest Msza
Święta. Jezu, spraw abym nigdy nie zapomniał, że to Ty zawsze stajesz przede mną, i że Ciebie
spotykam we Mszy Świętej.
5
16 PAŹDZIERNIKA 2007
Wtorek
Wspomnienie św. Jadwigi Śląskiej
(Rz 1,16-25)
Ja nie wstydzę się Ewangelii, jest bowiem ona mocą Bożą ku zbawieniu dla każdego wierzącego,
najpierw dla Żyda, potem dla Greka. W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boża, która od
wiary wychodzi i ku wierze prowadzi, jak jest napisane: a sprawiedliwy z wiary żyć będzie.
Albowiem gniew Boży ujawnia się z nieba na wszelką bezbożność i nieprawość tych ludzi, którzy
przez nieprawość nakładają prawdzie pęta. To bowiem, co o Bogu można poznać, jawne jest wśród
nich, gdyż Bóg im to ujawnił. Albowiem od stworzenia świata niewidzialne Jego przymioty -
wiekuista Jego potęga oraz bóstwo - stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła, tak że nie
mogą się wymówić od winy. Ponieważ, choć Boga poznali, nie oddali Mu czci jako Bogu ani Mu
nie dziękowali, lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmione zostało bezrozumne ich serce.
Podając się za mądrych stali się głupimi. I zamienili chwałę niezniszczalnego Boga na podobizny i
obrazy śmiertelnego człowieka, ptaków, czworonożnych zwierząt i płazów. Dlatego wydał ich Bóg
poprzez pożądania ich serc na łup nieczystości, tak iż dopuszczali się bezczeszczenia własnych ciał.
Prawdę Bożą przemienili oni w kłamstwo i stworzeniu oddawali cześć, i służyli jemu, zamiast
służyć Stwórcy, który jest błogosławiony na wieki. Amen.
(Ps 19,2-5)
REFREN: Niebiosa głoszą chwałę Pana Boga
Niebiosa głoszą chwałę Boga,
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi,
noc nocy przekazuje wiadomość.
Nie są to słowa ani nie jest to mowa,
których by dźwięku nie usłyszano:
Ich głos się rozchodzi po całej ziemi,
ich słowa aż po krańce świata.
(Hbr 4,12)
Żywe bowiem jest słowo Boże i skuteczne, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.
(Łk 11,37-41)
Pewien faryzeusz zaprosił Jezusa do siebie na obiad. Poszedł więc i zajął miejsce za stołem. Lecz
faryzeusz, widząc to, wyraził zdziwienie, że nie obmył wpierw rąk przed posiłkiem. Na to rzekł Pan
do niego: Właśnie wy, faryzeusze, dbacie o czystość zewnętrznej strony kielicha i misy, a wasze
wnętrze pełne jest zdzierstwa i niegodziwości. Nierozumni! Czyż Stwórca zewnętrznej strony nie
uczynił także wnętrza? Raczej dajcie to, co jest wewnątrz, na jałmużnę, a zaraz wszystko będzie dla
was czyste.
Moje zamyślenie pryz czytaniu Ewangelii.
Faryzeusz zaprasza Jezusa na obiad. Faryzeusz czyli członek stronnictwa żydowskiego którego
6
korzenie sięgały czasów machabejskich, a oni sami wyróżniali się nadmierną dbałością o
przestrzeganie przepisów prawa mojżeszowego. To o nich Jezus mówił: „Czyńcie więc i
zachowujcie wszystko, co wam polecą lecz czynów ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami
nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami
palcem ruszyć nie chcą. Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać”
Mt 23, 12- 4. Właśnie prawo i jego dokładne przestrzeganie stało sie powodem zgorszenia dla
faryzeusza. Jezus nie obmył rąk. Siadł do stołu i jadł rękami, których nie obmył. Nadmierne
rozbudowywanie przepisów prawa uczyniło go dla ludzi nie do wykonania. Nadmierna dbałość o
przestrzeganie prawa zasłoniło zupełnie życie wewnętrzne. Obmycia, oczyszczenia, zewnętrzne
przejawy kultu stały się ważniejsze niż życie wewnętrzne. Prawa Bożego nie należy przestrzegać
jedynie dla samego przestrzegania prawa, prawa Boże należy przestrzegać tylko w perspektywie
miłości Boga do człowieka i człowieka do Boga. „Dajcie to co jest wewnątrz”.
Panie spraw abym zawsze był gotowy z miłością wypełniać Twoją wolę. Aby Twoje prawo nie było
dla mnie tylko literą, ale wyrazem Twojej miłości do mnie. Spraw abym wypełniał je z miłością i
zawsze z miłością zwracał się ku Tobie. Spraw aby Twoje przykazania nie były dal mnie tylko
obowiązkiem, ale prawem miłości które otrzymałem aby przez ich przestrzeganie zbliżać się do
Ciebie.
7
17 PAŹDZIERNIKA 2007
Środa
Wspomnienie św. Ignacego Antiocheńskiego, biskupa i męczennika
(Rz 2,1-11)
Nie możesz wymówić się od winy, człowiecze, kimkolwiek jesteś, gdy zabierasz się do sądzenia. W
jakiej bowiem sprawie sądzisz drugiego, [w tej] sam na siebie wydajesz wyrok, bo ty czynisz to
samo, co osądzasz. Wiemy zaś, że sąd Boży według prawdy dosięga tych, którzy się dopuszczają
takich czynów. Czy myślisz, człowiecze, co osądzasz tych, którzy się dopuszczają takich czynów, a
sam czynisz to samo, że ty unikniesz potępienia Bożego? A może gardzisz bogactwem dobroci,
cierpliwości i wielkoduszności Jego, nie chcąc wiedzieć, że dobroć Boża chce cię przywieść do
nawrócenia? Oto przez swoją zatwardziałość i serce nieskłonne do nawrócenia skarbisz sobie gniew
na dzień gniewu i objawienia się sprawiedliwego sądu Boga, który odda każdemu według
uczynków jego: tym, którzy przez wytrwałość w dobrych uczynkach szukają chwały, czci i
nieśmiertelności - życie wieczne; tym zaś, którzy są przekorni, za prawdą pójść nie chcą, a oddają
się nieprawości - gniew i oburzenie. Ucisk i utrapienie spadnie na każdego człowieka, który
dopuszcza się zła, najpierw na Żyda, a potem na Greka. Chwała zaś, cześć i pokój spotka każdego,
kto czyni dobrze - najpierw Żyda, a potem Greka. Albowiem u Boga nie ma względu na osobę.
(Ps 62,2-3.6-7.9)
REFREN: Każdemu oddasz według jego czynów
Jedynie w Bogu spokój znajduje ma dusza,
od Niego przychodzi moje zbawienie.
Tylko On jest opoką i zbawieniem moim,
twierdzą moją, więc się nie zachwieję.
Jedynie w Bogu szukaj pokoju, duszo moja,
bo od Niego pochodzi moja nadzieja.
On tylko jest skałą i zbawieniem moim,
On moją twierdzą, więc się nie zachwieję.
W każdym czasie
Jemu ufaj narodzie.
Przed nim wylejcie wasze serca:
Bóg jest naszą ucieczką.
(J 10,27)
Moje owce słuchają mego głosu, Ja znam je a one idą za Mną.
(Łk 11,42-46)
Jezus powiedział do faryzeuszów i uczonych w Prawie: Biada wam, faryzeuszom, bo dajecie
dziesięcinę z mięty i ruty, i z wszelkiego rodzaju jarzyny, a pomijacie sprawiedliwość i miłość
Bożą. Tymczasem to należało czynić, i tamtego nie opuszczać. Biada wam, faryzeuszom, bo lubicie
pierwsze miejsce w synagogach i pozdrowienia na rynku. Biada wam, bo jesteście jak groby
niewidoczne, po których ludzie bezwiednie przechodzą. Wtedy odezwał się do Niego jeden z
uczonych w Prawie: Nauczycielu, tymi słowami nam też ubliżasz. On odparł: I wam, uczonym w
Prawie, biada! Bo wkładacie na ludzi ciężary nie do uniesienia, a sami jednym palcem ciężarów
8
tych nie dotykacie.
Moje zamyślenie pryz czytaniu Ewangelii.
To bardzo mocne słowa w ustach Jezusa. Pokazują, że zwracam uwag na rzeczy mało istotne, a
zapominam o ważnych. Biada. Oddaję dziesięcinę a zapominam o sprawie najważniejszej. Muszę w
tym miejscu przemyśleć moją wiarę, to jakim jestem uczniem Chrystusa. Czy bycie
chrześcijaninem sprowadza się jedynie do składania ofiary, dawania dziesięciny? Przecież
Chrześcijaństwo co toś więcej. Najważniejsza jest miłość Boża. Przecież już w Starym Testamencie
czytałem: „Samuel odrzekł: «Czyż milsze są dla Pana całopalenia i ofiary krwawe od
posłuszeństwa głosowi Pana? Właśnie, lepsze jest posłuszeństwo od ofiary, uległość - od tłuszczu
baranów.” 1 Sm 15,22 „Miłości pragnę, nie krwawej ofiary, poznania Boga bardziej niż całopaleń.”
Oz 6, 6. Właśnie tego oczekuje Bóg. Nie gestów na pokaz, nie słów bez pokrycia, tylko konkretnej
postawy, świadectwa miłości. Beż miłości wszystko jest puste jak „Miedz brzęcząca, albo cymbał
brzmiący. Bez miłości wszystko pozostaje jedynie bezwartościowym pustym gestem. Nie wystarczy
czynić ofiary i dawać dziesięciny dla uspokojenia własnego sumienia, Jezus chce czegoś więcej, On
wymaga ode mnie zaangażowania.
Mój Mistrzu, pragnę żyć wiarą i odważnie głosić Dobrą nowinę. Pragnę być aktywnym świadkiem i
odważnie głosić o Twojej miłości i szerzyć ją w świecie. Proszę uzdolnij mnie do tego abym nigdy
nie ustawał w wysiłku zgłębiania wiary i głoszenia Twojej miłości, i abym nigdy mojej wiary nie
sprowadził jedynie do ślepego sprawowania kultu.
9
18 PAŹDZIERNIKA 2007
Czwartek
Święto św. Łukasza Ewangelisty
(2 Tm 4,9-17a)
Najmilszy: Pośpiesz się, by przybyć do mnie szybko. Demas bowiem mię opuścił umiłowawszy ten
świat i podążył do Tesaloniki, Krescens do Galacji, Tytus do Dalmacji. Łukasz sam jest ze mną.
Weź Marka i przyprowadź ze sobą; jest mi bowiem przydatny do posługiwania. Tychika zaś
posłałem do Efezu. Opończę, którą pozostawiłem w Troadzie u Karpa, przynieś idąc po drodze, a
także księgi, zwłaszcza pergaminy. Aleksander, brązownik, wyrządził mi wiele zła: odda mu Pan
według jego uczynków. I ty się go strzeż, albowiem sprzeciwiał się bardzo naszym słowom. W
pierwszej mojej obronie nikt przy mnie nie stanął, ale mię wszyscy opuścili: niech im to nie będzie
policzone! Natomiast Pan stanął przy mnie i wzmocnił mię, żeby się przeze mnie dopełniło
głoszenie [Ewangelii] i żeby wszystkie narody [je] osłyszały.
(Ps 145,10-13.17-18)
REFREN: Królestwo Pana głoszą Jego święci
Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła
i niech Cię błogosławią Twoi święci.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa
i niech głoszą Twoją potęgę.
Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków,
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.
Pan jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach
i łaskawy we wszystkich swoich dziełach.
Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają,
wszystkich wzywających Go szczerze.
(J 15,16)
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem abyście szli i owoc przynosili.
(Łk 10,1-9)
Następnie wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą
do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: żniwo
wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na
swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby,
ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie! Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw
mówcie: Pokój temu domowi! Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na
nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje
robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i
przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im:
Przybliżyło się do was królestwo Boże.
10
Kim jest Tymoteusz adresat listu św. Pawła?
Tymoteusza poznajemy w Dziejach Apostolskich kiedy św. Paweł przybywa do Listry, własnie z
tego miasta pochodzi ów uczeń. Tymoteusz był synem żydówki Eunice i Greka (poganina).
Czytamy o tym w Dz 16, 1-2. Dlatego, że jego matka była żydówką można było uważać go za żyda
choć z drugiej strony nie ma pewności czy w tamtych czasach stosowano tę zasadę. Jedno pozostaje
pewne Tymoteusz nie został obrzezany zgodne z żydowskim prawem: „Ósmego dnia chłopiec
zostanie obrzezany” Kpł 12,3 można z tego wnioskować, że Tymoteusz nie był wychowywany w
pobożnym domu, w którym przestrzega się prawa, chociaż wzmianka z 2 Tm 3, 14-15 wskazuje na
to, że Tymoteusz od dzieciństwa znał Pismo Święte. Chrzest Tymoteusza odbył się w czasie
pierwszej podróży misyjnej Pawła w jego rodzinnej miejscowości prawdopodobnie z ręki samego
Apostoła. Św. Paweł kazał również obrzezać Tymoteusza ze względu na żydów. W czasie swojej
drugiej podróży misyjnej Paweł zabiera ze sobą Tymoteusza, czytamy o tym w Dz 16, 2-3 ; 16, 6-
40 ; 17, 1-9 nn. Później Paweł wysyła Tymoteusza ze szczególną misją do Tesalonik miał tam
zbadać wiarę gminy i sprawdzić czy nie zwiódł ich kusiciel (zob. 1 Tes 3, 5). Po zakończeniu tej
misji Tymoteusz wraca do pawłą który wtedy znajduje się w Koryncie. Paweł powierzył
Tymoteuszowi jako młodemu biskupowi kościół w Efezie. Z Tymoteuszem łączy Apostoła
szczególna więź co można wywnioskować czytając zwłaszcza drugi bardzo osobisty list
adresowany do młodego biskupa Efezu.
Moje zamyślenie pryz czytaniu Ewangelii.
Pan rozsyła uczniów, aby szli i głosili Dobrą Nowinę. Nakazał in aby nie zabierali ze sobą niczego
„(...) ani torby, ani trzosa, ani sandałów (...)” Łk
10, 4 cóż bowiem jest im potrzebne jeżeli jest przy
nich Pan? Nie mają się o nic troszczyć tylko całkowicie zaufać Bogu. On ich poprowadzi. Nakazuje
im, aby sie śpieszyli nikogo w drodze nie pozdrawiając. Nie chodziło o to by byli nieuprzejmi, ale
w tamtej tradycji pozdrowienie łączyło się z rozmową i zajmowało zbyt wile czasu, a ich misja
głoszenie Dobrej Nowiny była ważniejsza nie mogli pozwalać sobie na to aby się opóźniała. Nie
mają szukać wygód tylko pozostać w tym domu do którego weszli pozdrawiając jego mieszkańców
pozdrowieniem apostolskim, które jest czymś tak konkretnym, że za każdym razem powraca do
Apostoła kiedy pozdrawiany nie chce go przyjąć lub jest tego niegodny, zgodnie ze słowami
psalmisty: „A ja gdy chorowali, wór przywdziewałem, umartwiałem się postem i moja modlitwa
wracało do mojego łona” wobec obojętności i nieprzyjaznej postawy tych za których modli sie
Psalmista jego modlitwa nie może odnieść skutku, właśnie w taki sam sposób Apostolskie życzenie
Pokoju powraca do niego. Pan uświadamia mi w tej Ewangelii, że i ja jestem zobowiązany do
głoszenia Dobrej Nowiny i ja jestem posłany jak „(...) owce miedzy wilki (...)”. Mam iść i głosić,
mam iść i zaświadczać swoim życiem o wielkiej miłości, którą obdarzył nas Bóg. Uświadamia mi
też, że mam obowiązek troszczyć się o Kościół, który jest przecież Mistycznym Ciałem Chrystusa,
a którego przeczcież jestem członkiem, mam też obowiązek wspierać przeżyte tego Kościoła ludzi ,
którzy są za Kościół szczególnie odpowiedzialni.
Dobry Jezu obdarz pasterzy Swojego Kościoła łaską, aby stojąc na czele powierzonego sobie ludu
zawsze stawiali sobie Ciebie za przykład życia, Panie spraw abym ja nigdy nie zapomniał o tym, że
też jestem powołany do głoszenia Dobrej Nowiny o Tobie i daj mi siłę do świadczenia swoim
życiem o Twojej Miłości. Panie Jezu obdarz szczególną łaską prezbiterów ludzi których powołałeś
do swojej służby i rozesłałeś, aby stali najbliżej ludu, daj im siłę do nieustannego wzorowania się na
Tobie i owocnego głoszenia Twojej Chwały. Obdarz ich niezbędną łaską na ich drodze szczególnej
posługi.
11
19 PAŹDZIERNIKA 2007
Piątek
dzień powszedni
(Rz 4,1-8)
Zapytajmy więc, co [zyskał] Abraham, przodek nasz według ciała. Jeżeli bowiem Abraham został
usprawiedliwiony z uczynków, ma powód do chlubienia się, ale nie przed Bogiem. Bo cóż mówi
Pismo? Uwierzył Abraham Bogu i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość. Otóż temu, który
pracuje, poczytuje się zapłatę nie tytułem łaski, lecz należności. Temu jednak, który nie wykonuje
pracy, a wierzy w Tego, co usprawiedliwia grzesznika, wiarę jego poczytuje się za tytuł do
usprawiedliwienia, zgodnie z pochwałą, jaką Dawid wypowiada o człowieku, którego Bóg
usprawiedliwia niezależnie od uczynków: Błogosławieni ci, których nieprawości zostały
odpuszczone i których grzechy zostały zakryte. Błogosławiony mąż, któremu Pan nie poczyta
grzechu.
(Ps 32,1-2.5.11)
REFREN: Tyś mą ucieczką i moją radością
Szczęśliwy człowiek,
któremu odpuszczona została nieprawość,
a jego grzech zapomniany.
Szczęśliwy ten, któremu Pan nie poczytuje winy,
a w jego duszy nie kryje się podstęp.
Grzech wyznałem Tobie
i nie ukryłem mej winy.
Rzekłem: „Wyznaję mą nieprawość Panu”
a Ty darowałeś niegodziwość mego grzechu.
Cieszcie się i weselcie
w Panu, sprawiedliwi,
radośnie śpiewajcie
wszyscy prawego serca.
(Ps 33,22)
Panie niech nas ogarnie Twoja łaska według nadziei, którą pokładamy w Tobie!
(Łk 12,1-7)
Kiedy wielotysięczne tłumy zebrały się koło Niego, tak że jedni cisnęli się na drugich, zaczął
mówić najpierw do swoich uczniów: Strzeżcie się kwasu, to znaczy obłudy faryzeuszów. Nie ma
bowiem nic ukrytego, co by nie wyszło na jaw, ani nic tajemnego, co by się nie stało wiadome.
Dlatego wszystko, co powiedzieliście w mroku, w świetle będzie słyszane, a coście w izbie szeptali
do ucha, głosić będą na dachach. Lecz mówię wam, przyjaciołom moim: Nie bójcie się tych, którzy
zabijają ciało, a potem nic więcej uczynić nie mogą. Pokażę wam, kogo się macie obawiać: bójcie
się Tego, który po zabiciu ma moc wtrącić do piekła. Tak, mówię wam: Tego się bójcie! Czyż nie
sprzedają pięciu wróbli za dwa asy? A przecież żaden z nich nie jest zapomniany w oczach Bożych.
U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż
12
wiele wróbli.
Moje zamyślenie pryz czytaniu Ewangelii.
Strzeżcie się obłudy. To juz nie pierwszy raz gdy Jezus napomina obłudników. Przypomina, że
wszystko każdy mój nawet najbardziej skrywany czyn, gest, myśl, która może pozostać zakryta
przed ludźmi przed Bogiem jest odkryta. Przed Bogiem niema tajemnic. Wszystko co czynię co
mówię, co myślę będzie mi policzone, ale nie mam się obawiać tego co zabija ciało, ciało
śmiertelne i tak przeznaczone jest na zniszczenie. Bardziej muszę obawiać się tego co zbija moją
duszę, a cóż bardziej zabija moją duszę niż wszystko co oddala mnie od Boga. Powodem takiego
oddalenia jest grzech muszę zdawać sobie z tego sprawę, że cały czas potrzebuję nawrócenia i a nie
tkwić w obłudzie jak faryzeusze, że jestem bez grzechu bo w oczach Boga nikt nie jest bez winy,
wszystko bowiem jest przed Nim odkryte i nawet włosy na mojej głowie są policzone.
Jezu obdarz mnie łaską szczerego nawrócenia, nie pozwól, aby oddzielał mnie od Ciebie ani jeden
grzech. Spraw Panie, abym zdawał sobie sprawę, że jestem człowiekiem grzeszny, że często
upadam i tylko dzięki Twojej miłości mogę się nawrócić i nie oszukiwał samego siebie, że jestem
bez grzechu.
13
20 PAŹDZIERNIKA 2007
Sobota
Wspomnienie św. Jana Kantego, prezbitera
(Rz 4,13.16-18)
Nie od [wypełnienia] Prawa została uzależniona obietnica dana Abrahamowi i jego potomstwu, że
będzie dziedzicem świata, ale od usprawiedliwienia z wiary. I stąd to [dziedzictwo] zależy od wiary,
by było z łaski i aby w ten sposób obietnica pozostała nienaruszona dla całego potomstwa, nie tylko
dla potomstwa opierającego się na Prawie, ale i dla tego, które ma wiarę Abrahama. On to jest
ojcem nas wszystkich - jak jest napisane: Uczyniłem cię ojcem wielu narodów - przed obliczem
Boga. Jemu on uwierzył jako Temu, który ożywia umarłych i to, co nie istnieje, powołuje do
istnienia. On to wbrew nadziei uwierzył nadziei, że stanie się ojcem wielu narodów zgodnie z tym,
co było powiedziane: takie będzie twoje potomstwo.
(Ps 105,6-9.42-43)
REFREN: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu
Potomkowie Abrahama, słudzy Jego,
synowie Jakuba, Jego wybrańcy.
Pan jest naszym Bogiem,
Jego wyroki obejmują świat cały.
Na wieki On pamięta o swoim przymierzu,
obietnicy danej tysiącu pokoleń,
o przymierzu, które zawarł z Abrahamem,
przysiędze danej Izaakowi.
Pamiętał bowiem o swym świętym słowie
danym Abrahamowi, swojemu słudze.
I wyprowadził swój lud wśród radości,
z weselem swoich wybranych.
(J 15,26b.27a)
Świadectwo o Mnie da Duch prawdy i wy także świadczyć będziecie.
(Łk 12,8-12)
Jezus powiedział do swoich uczniów: Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn
Człowieczy do niego wobec aniołów Bożych; a kto się Mnie wyprze wobec ludzi, tego wyprę się i
Ja wobec aniołów Bożych. Każdemu, kto mówi jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu,
będzie przebaczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie przebaczone.
Kiedy was ciągać będą do synagog, urzędów i władz, nie martwcie się, w jaki sposób albo czym
macie się bronić lub co mówić, bo Duch Święty nauczy was w tej właśnie godzinie, co należy
powiedzieć.
Moje zamyślenie pryz czytaniu Ewangelii.
Ile już razy zaparłem się Jezusa przed ludźmi. Często przecież bywa tak, że wstydzę się swojej
wiary. Za każdym razem kiedy tak robię zapieram się Jezusa przed ludźmi. Przecież bycie
14
chrześcijaninem zobowiązuje mnie do dawania świadectwa. Przecież otrzymałem obiecanego
Ducha który ma mnie umacniać w głoszeniu Dobrej Nowiny. Mimo wszystko brakuje mi odwagi
do tego aby stanąć przed ludźmi i głośno wyznać że Jezus jest Panem. Przecież w dzisiejszych
czasach nie ma prześladowań, nie będą mnie za to ciągać do urzędów, i stawiać przed sądami, a
mimo to czuję opór, w zwykłych gestach znaku krzyża przechodząc koło kościoła czy krótkiej
modlitwie przed jedzeniem. Opór przed tym co pomyślą o mnie ludzie moi znajomi kiedy
przyznam się do Jezusa.
Panie Jezu proszę dodaj mi odwagi, abym potrafił głośno wyznać że Ty jesteś moim Panem i
Zbawicielem. Abym każdego dnia swoim życiem, słowem i gestem głośno mówił, że jestem
człowiekiem wierzącym, że jestem chrześcijaninem. Dziękuję Ci Panie za Ducha Świętego którego
otrzymałem, a którego dary umacniają mnie w wierze dają nadzieję i rozpalają miłość. To dzięki
temu mogę wyznać „Jezus jest moim Panem”.
15
| Dostrzeganie
bliźnich i odkrywanie wartości. Materiały na wesoło i na bardzo
poważnie, o
nas, dla Was i o całym świecie. Nieoficjalna strona katolicka
(także dla niekatolików i wątpiących). |
Powrót
na
stronę główną
Info
o stronie, kontakty, prawa autorskie itd.
Legalność
materiałów i oprogramowania na stronie Duszki.pl
Wszelkie prawa zastrzeżone (o ile nie zaznaczono inaczej) co do
materiałów umieszczonych na stronie, podstronach,
skrótach - zarówno
jeśli chodzi o
teksty, rysunki, muzykę, filmy - są one wytworem i własnością zespołu
redakcyjnego Duszki.pl. Pozostałe materiały umieszczamy za zgodą ich
twórców.
Warunki
korzystania z materiałów na stronie Duszki.pl
Informacje o ochronie, przetwarzaniu danych osobowych, zapytania i zgloszenia
Ochrona danych osobowych na stronie Duszki.pl
|
Prywatne serwery Zbigniewa Kuleszy zjk.pl.
Aktualny dostawca Internetu - Vectra.pl,
Wszelkie prawa zastrzeżone. Zespół
redakcyjny duszki.pl: redakcja@duszki.pl
W
sprawie treści i działania strony oraz w
sprawie funkcjonowania i udostępniania treści na serwerach
duszki.pl - kontakt z administratorem: duszek@duszki.pl
lub zjk7@wp.pl
|
|
   
|
Copyright (c): Zbigniew Kulesza, Sieradz 2006-2024