Montichiari, z dzielnicą Fontanelle, jest miasteczkiem w Płn we Włoszech, oddalonym o 20 km od Brescii, gdzie urodził się papież Paweł VI. Leży ono u stóp Alp Włoskich, w żyznej dolinie Padu. Wyraz „montichiari” znaczy „jasne góry”. Na wysuniętym wzniesieniu znajduje się stary zamek ku czci MB i otaczany czcią kościół św. Pankracego.

Otrzymującą objawienia jest Pierina Gilli. Pierina Gilli (ur. 3 sierpnia 1911 w San Giorgio pod Montichiari, zm. 12 stycznia 1991) - włoska pielęgniarka i mistyczka.
Urodziła się w biednej chłopskiej, wielodzietnej rodzinie. Z powodu trudnej sytułacji finansowej po śmierci ojca, pracowała w szpitalu w Montichiari. Tam, 24 listopada 1946 po raz pierwszy doznała objawienia Matki Boskiej. Widzenie przedstawiało płaczącą kobietę z zanurzonymi w piersi trzema mieczami, szatę zdobiły trzy róże: biała, czerwona i złota. Było to pierwsze z serii rzekomych objawień, które trwały do śmierci wizjonerki. Głównym przesłaniem objawień była prośba o nawrócenie ludzkości i szerzenie kultu Matki Boskiej Róży Duchownej. Pierina Gilli zmarła w opini świętości, jednak jej wizje nie zostały oficjalnie potwierdzone przez Kościół.

.Pierwsze objawienie

Miało ono miejsce na sali szpitalnej, wiosną 1947 roku. Madonna, mająca postać pięknej Pani, miała na sobie fioletową suknię i biały welon na głowie. Była bardzo smutna, a Jej oczy były pełne łez, spływających na ziemię. Jej pierś przeszywały 3 duże miecze. Najświętsza Dziewica powiedziała wtedy do Pieriny tylko 3 słowa: „Modlitwy – wynagrodzenia – pokuty”.

Drugie objawienie

Dokonało się ono 13 czerwca (!) 1947 roku i znowu w szpitalu, wcześnie rano, w niedzielę. Ty razem Przychodząca ubrana była na biało, a w miejscu trzech mieczy znajdowały się 3 róże: biała, czerwona i złota. Pielęgniarka zapytała: „Kim jesteś, Pani?” Matka Boża uśmiechnęła się, odpowiadając: „Jestem Matką Jezusa i Matką was wszystkich.”

Po przerwie dodała: „Nasz Pan posyła Mnie, abym objawiła nowe nabożeństwo dla wszystkich instytutów męskich i żeńskich, zgromadzeń zakonnych i kapłanów diecezjalnych. Tym instytutom, zgromadzeniom i kapłanom, którzy Mnie szczególnie czcić będą, obiecuję specjalną opiekę, rozwój i rozkwit duchownych powołań, ograniczenia zdrad powołania i wielka świętość w służbie Bogu. Życzę sobie, aby trzynasty dzień każdego miesiąca był obchodzony jako dzień Maryjny, do którego winno trwać przygotowanie w modlitwie przez 12 poprzedzających go dni”.

Następnie, z wyrazem wielkiej radości, Najświętsza Dziewica dodała: „W tym dniu ześlę na te wszystkie instytuty religijne, zgromadzenia zakonne i kapłanów, od których doznam czci, bezmiar łask i obdarzę ich wszystkich wielką świętością stanu.  Życzę sobie, aby 13 lipca każdego roku poświecony był czci Róży Duchownej – Rosa Mystica”.

Po tej wypowiedzi pielęgniarka zapytała, czy Matka Boża uczyni jakiś cud, aby inni mogli jej uwierzyć. Usłyszała wtedy następującą odpowiedź: „Najbardziej oczywisty cud będzie polegał na tym, że dusze, poświęcone Bogu, które od dawna, a szczególnie w czasie wojny stały się oziębłe i niewierne swemu powołaniu, zdradzając je nawet; duchowni, którzy przez swoje wielkie winy sprowadzili kary Boże i ucisk, jaki obecnie dokonuje się w Kościele – ci wszyscy zaprzestaną Boga ciężko obrażać. Pierwotny duch ich świętych założycieli ożyje w nich na nowo”.

Potem Róża Duchowna wyjaśniła Pierinie znaczenie trzech mieczy i trzech róż.

Pierwszy miecz oznacza utratę powołania kapłańskiego i zakonnego.

Drugi miecz - to kapłani i zakonnicy, żyjący nadal w grzechach śmiertelnych.

Trzeci miecz oznacza kapłanów i zakonników, którzy popełniają zdradę Judaszową; wraz z utratą powołania gubią często też i wiarę, stają się wrogami Kościoła i tracą szczęście wieczne.

Biała róża oznacza ducha modlitwy, czerwona róża oznacza ducha pokuty i gotowości do ofiar a róża złota oznacza ducha wynagradzania Bogu za grzechy.

 
Trzecie objawienie – 22 X 1947

Tym razem ukazanie się Matki Bożej było podczas nabożeństwa w kaplicy szpitalnej. Matka Boże powiedziała m.in.: „Wobec nadmiaru nieustających zniewag Mój Boski Syn chciał, aby dokonała się Jego Sprawiedliwość. Ja jednakże stanęłam między Nim a ludźmi, a zwłaszcza duszami Bogu poświęconymi jako Pośredniczka”. Pierina podziękowała za to w imieniu obecnych. Pani z nieba pożegnała ją przepięknym pozdrowieniem, które stało się dla niej swego rodzaju dewizą: „Vivi d’amore” co znaczy: „Żyj miłością”.

Czwarte objawienie – 16 XI 1947

Róża Duchowna zjawiła się publicznie w katedrze w Montichiari w obecności kilku osób, w tym także księży. Powiedziała m.in.: „Nasz Pan, Mój Boski Syn Jezus Chrystus, nie może już znieść tych wielu ciężkich zniewag płynących z grzechów przeciwko czystości…” Tutaj urwała, ale potem mówiła dalej: „Jezus zamierza zesłać potop kar…”. Znowu przerwała przekaz na kilka chwil, a kontynuując, powiedziała: „Ja jednak wstawiłam się, aby jeszcze okazał litość. Dlatego proszę o modlitwę, pokutę i zadośćuczynienie za te grzechy”. Pierina odpowiedziała Jej: „Dobrze”.

Piąte objawienie – 22 XI 1947

W czasie tego objawienia, także w katedrze i także w obecności kilku osób, Róża Duchowna poleciła Pierinie, by naznaczyła językiem na posadce w centrum kościoła, dokładnie pod kopułą, cztery krzyże. Było to wyrazem aktu pokuty. Następnie MB zstąpiła na to miejsce i powiedziała: „Zstępuję tu dlatego, że tutaj właśnie będą się dokonywać wielkie nawrócenia”.

Uczyniła tez obietnicę, że 8 grudnia, w samo południe, zjawi się w kościele i będzie to Godzina Łaski. Pierina poprosiła o wyjaśnienie, co znaczy ta Godzina Łaski. Otrzymała taką odpowiedź: „Godzina Łaski będzie wydarzeniem wielkich i licznych nawróceń. Dusze zatwardziałe i zimne jak ten marmur zostaną poruszone łaską bożą i staną się znów wierne i miłujące Boga”.

Szóste objawienie – 7 XII 1947

Matka Boża powiedziała m.in.: „W Fatimie wyraziłam życzenie, aby upowszechniła się praktyka poświęcania się Mojemu Sercu. W Bonate próbowałam, aby to nabożeństwo przeniknęło do rodzin katolickich. Natomiast tu, w Montichiari, życzę sobie, aby to nabożeństwo do Róży Duchownej połączone ze czcią Mojego Niepokalanego Serca zostało pogłębione w instytutach religijnych i zgromadzeniach zakonnych po to, aby te dusze poświęcone Bogu otrzymały coraz większe łaski, płynące z Mojego Macierzyńskiego Serca”.

Pielęgniarka zobaczyła u boku Matki Bożej dwoje dzieci, więc zapytała Ją, kim one są. W odpowiedzi usłyszała: „To Hiacynta i Franciszek. One towarzyszą ci we wszystkich twoich smutkach. One także cierpiały, chociaż były mniejsze od ciebie. Oto czego życzę sobie od ciebie: <<Prostoty i dobroci, jak u tych dzieci>>”.

Siódme objawienie – 8 XII 1947

Matka Boża ukazała się Pierinie na wielkich, białych schodach, ozdobionych po obu stronach białymi, czerwonymi i złotymi różami. Uśmiechając się, powiedziała: „Ja jestem Niepokalane Poczęcie”. Schodząc, nadal mówiła: „Przez to moje przybycie tu, w Montichiari, życzę sobie, abym była wzywana i czczona jako <<Róża Duchowna>>. Życzę sobie, aby każdego roku w dniu 8 grudnia, w południe, obchodzono Godzinę Łaski dla całego świata.”

 

Potem Róża Duchowna ukazała swoje Serce i, promieniejąc radością, powiedziała z naciskiem:

„Spójrz na to Serce, które tak bardzo kocha ludzi, podczas gdy większość z nich napełnia je zniewagami”.

Po chwili dodała: „Jeśli i dobrzy i źli połączą się w modlitwie, otrzymają z tego Serca miłosierdzie i pokój. Obecnie dobrzy otrzymali przeze Mnie od Pana miłosierdzie, które wstrzymało okrutną karę Bożą.” Uśmiechając się jeszcze bardziej, powiedziała: „Wkrótce ludzie poznają wielkość tej Godziny Łaski.”

* * *

Drugi okres objawień rozpoczął się w lutym 1966 roku i trwał przez wiele lat.

Już powyższe okoliczności objawień i ich treść, jak np. o każdym trzynastym dniu miesiąca, wskazują na ścisłe powiązania tych objawień z orędziem fatimskim. Główny symbol, w którym wyrażają się nowe życzenia MB do ludzi, stanowią trzy róże, z którymi MB się ukazuje za każdym razem w Montichiari. Dnia 8 XII 1947 ozdabiają one w widoczny sposób Jej promieniejące Serce. We wszystkich dalszych objawieniach, zwłaszcza Fontanelle, zdobią one Jej płaszcz na piersi.

Z całości objawień wynika ich dodatkowa, głęboka wymowa.

Biała Róża oznacza że Maryja jest Najczystszą Córą Ojca, jest Niepokalanie Poczętą, Stolicą Mądrości.

Czerwona Róża przypomina, że Maryja jest Matką Syna Bożego, jest Bolesną Królową i Matką Miłosierdzia.

Róża Złota (żółta) mówi nam o Maryi jako Oblubienicy Ducha Świętego, Królowej Nieba i Ziemi i Matce Kościoła.

W tych trzech Różach zawarta jest jeszcze głębsza, wprost cudowna symbolika: uzmysławiają nam one trzy największe sfery Bożej potęgi.

Biała Róża jest obrazem mądrości Bożej, niebiańskiego światła, nieskazitelności, ładu, mocy stwórczej, harmonii. Maryja, jako pierwsza, bierze w siebie strumień tych łask, doprowadza go do wspaniałego rozkwitu w postaci cudownej białej Róży i przekazuje go dalej swoim dzieciom.

Czerwona Róża jest obrazem miłości Boga, Jego sprawiedliwości, miłosierdzia, królewskiej władzy sędziowskiej, miecza Krzyża, zbawczej Krwi Chrystusa. Maryja doprowadza ten strumień łask w postaci pełnej, krwistoczerwonej róży do rozkwitu i skierowuje go w swojej macierzyńskiej miłości do swoich dzieci, jeśli tylko otworzą się na ten strumień łask od Ucieczki grzeszników, Matki Miłosierdzia, Królowej Męczenników.
Róża Złota jest obrazem świętości Boga, Jego Majestatu, wszechmocy i królewskiej godności; jest zarazem znakiem Królowej Nieba i Ziemi, Oblubienicy Ducha Świętego. W wylewnej miłości przekazuje go Ona dalej wszystkim swoim dzieciom jako Matka Łaski Bożej, Dom Złoty i Arka Przymierza.

Ten potrójny motyw uwielbienia Boga w Trójcy Jedynego za Mądrość, Moc i Miłosierdzie, szczególnie zaś udzielone Najświętszej Maryi Pannie, znany jest od dawna w „Nabożeństwie Trzech Zdrowaś Maryjo”.


Dziele się niezwykłym przeżyciem. Z mojej dawnej parafii, z Bestwiny odchodzi Proboszcz na emeryturę, ze względu na zły stan zdrowia. 2 sierpnia odwiedziła nas jego siostra i przywiozła FIGURĘ MATKI BOŻEJ, RÓŻY DUCHOWNEJ z poleceniem Ks. Proboszcza by u nas została. Ta figura kiedyś w Kościele była czczona, teraz już mniej. Wiele razy mieliśmy ją w domu na jednodniowych Adoracjach. Nie wiem, czy zasługujemy na taki DAR... Na stałą obecność cudownej FIGURY MATKI BOŻEJ... W moim sercu jest ogromna radość...
MARYJO, DZIĘKUJEMY...

 

O Maryjo, Matko Jezusa i nasza Matko! Ty jesteś naszą Nadzieją, mocą i otuchą. Udziel nam z nieba twego matczynego i świętego błogosławieństwa w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.

Różo Duchowna, Królowo Apostołów spraw, aby wokół Twoich ołtarzy zakwitły niezliczone zastępy nowych powołań kapłańskich i zakonnych, które świętością swojego życia i żarliwą gorliwością w ratowaniu dusz potrafiłyby rozszerzyć na cały świat królestwo Twojego Syna, Jezusa.

Maryjo, najlepsza Matko Kościoła, wybłagaj nam świętych kapłanów i świętych zakonników. Uświęć nasze rodziny i weź nas wszystkich pod swoją szczególną opiekę. Maryjo, królowo Apostołów, doprowadź wszystkich powołanych do świętego kapłaństwa. Maryjo, Matko przygotowujących się do stanu kapłańskiego wyproś im łaskę wytrwania. Maryjo, Różo Duchowna doprowadź swoją łaskawą, matczyną ręką zagubionych kapłanów z powrotem do ich Dobrego Pasterza. Ofiaruj Ojcu Przedwiecznemu Przenajdroższą Krew Swojego Boskiego Syna za dusze kapłańskie w czyśćcu cierpiące i niech za Twoją przyczyną święci Aniołowie wprowadzą je do nieba. Amen.