Autor: Pablo Hubner
Tłumaczenie: s. Karolina Olejarz, cmt
Korekta: Duszczka Irenka
Opracowanie: Duszek Zbyszek
Profesor Mario Hübner:
naukowiec, pedagog, dziennikarz i polityk (1925-2008)
O 7.40 dnia 8
października 2008 roku, zmarł osobisty przyjaciel Doktora Luisa
Alberto Lacalle Herrera, z którym łączyły Go
judeochrześcijańska Wizja i ogląd polityczny na życie. W chwili
śmierci miał On w swych dłoniach obraz Matki Boskiej Opatrzności
z Niżankowic, jego rodzinnego miasta mającego 600 lat: Mario
Hübner.
Był to człowiek bardzo
zaangażowany w wiele rzeczy, posiadał silne ideały i ochotnego
ducha w służbie Urugwajowi, swej drugiej Ojczyźnie. Przybył On tu
w wieku pięciu lat, w 1930 roku z dalekiego regionu Galicji z
Niżankowic, które do 1918 roku stanowiło część Imperium
Austro-Węgier, później było polskie, a dzisiaj należy do
Ukrainy jako spadkobiercy Związku Radzieckiego. Po zakończeniu II
wojny światowej część Galicji została dołączona do Ukrainy i
obejmuje to 3 km od granicy z Polską i 12 km od Przemyśla, ważnego
miasta pod względem historycznym i gospodarczym, miasta
wojewódzkiego regionu, które widział Profesor Hübner
przejeżdżając wielokrotnie. Jest to 100 km od stolicy Galicji,
wielonarodowościowego i wielojęzycznego Lviv (w języku
ukraińskim), Lwów (po polsku) i Lemberg (w języku
niemieckim).
Jego nazwa wskazuje
wyraźnie na pochodzenie austriackie pod względem etnicznym i
kulturowym (z czego był bardzo dumny). Urodził się w odradzającej
się Polsce po pierwszej wojnie światowej, a umarł ze znajomością
języka niemieckiego z dominującymi akcentami austriackimi oraz
mówiąc po hiszpańsku w perfekcyjnym i naukowym stylu
urugwajskim.
On zintegrował się w
pełni z Urugwajem i nie zapomniał o swej rodzimej ojczyźnie, do
której nigdy nie mógł ponownie powrócić
fizycznie, ale powracał duchowo.
Jego rodak Jan Paweł
II w 1982 roku, wysłał Mu specjalne błogosławieństwo z okazji
srebrnej rocznicy ślubu, podpisane osobiście przez Niego, inaczej
niż zawsze, i aby było jasne Jego zjednoczenie z Urugwajem, było
napisane po kastylijsku.
Mario Hübner
dostosował się w pełni do społeczeństwa Montevideo, otwartego
na imigrantów. W publicznej szkole uczył się języka
kastylijskiego dzięki niezwykłej zdolności nauczycieli, którzy
nie znali innego języka i bez technologii, uczyli mówić w
języku Cervantesa ludzi z bardzo różnych kultur i języków.
Urugwaj dał mu wielką szansę
rozwoju i był zawsze wdzięczny za wszystko.
Po Średniej Szkole
Medycznej w Znanym Instytucie Alfreda Vázqueza Acevedo Magno,
z doskonałymi nauczycielami i uczniami, rozpoczął studia na
Wydziale Medycyny Uniwersytetu Republiki i wyspecjalizował się jako
samouk w Immunologii. Był On jednym z pierwszych specjalistów
w tej dziedzinie i jednym z jej pionierów, jak mówił
Doktor Rodolfo Tálice
w 40 części „Geografii Życia”, kolekcji „Nasza Ziemia”.
Badanie dotyczące
przeciwciał we krwi oraz poszukiwanie sposobów leczenia
patologii i chorób krwi było jego pasją. Uczynił On bardzo
wiele dla cywilizacji ludzkiej, a przede wszystkim aby pozwolić na
urodzenia dzieci z niezgodnością grupy z grupą krwi matki (choroba
hemolityczna płodu noworodka). Wykonał On również badania w
celu wykrycia ojcostwa dziecka metodą bardzo podobną w swych
wynikach, co wykrycie DNA. Zajmował się On również
zwierzętami i prowadził badania nad poprawą właściwej rasy bydła
i owiec. Dokonał również odkryć dotyczących rasy koni
wyścigowych zajmując wysoką pozycję w laboratorium Jockey Club z
Urugwaju.
Jego specjalność
sprawiała, że otrzymał On stypendia naukowe w różnych
krajach Europy Zachodniej, zwłaszcza w Niemczech i w Wielkiej
Brytanii. Wykładał On na Kursach w BBC w Londynie w między 1956 i
1958 roku.
W czasie powrotu do
kraju, już jako żonaty mężczyzna (zawarł związek małżeński w
1957 roku w Katedrze w Santiago de Compostela, Hiszpania) z Maryją
de las Hermitas Varela, Galicjanką i Hiszpanką o szlacheckim
tytule, która była Jego życiową towarzyszką przez okres 51
lat. Profesor Mario Hübner
przyłączył się do Katedry Analityki Klinicznej należącej do
Wydziału Chemii i Farmacji, kierowanego przez Profesora Ayala
Bonilla. Stworzył On również klasyczny „Kurs z
Immunologii”, który stał się bardzo przydatny i
wielokrotnie używany przez studentów.
Nauczyciel duszy o
jasnych i ściśle określonych formach prezentacji wykładów
oraz odpowiedniej dydaktyce, przyciągał i wyłapywał powołania
na naukowców w środowisku uniwersyteckim, ale również
w szkolnictwie Gimnazjalnym i w Szkołach Średnich, zarówno
publicznych jak i prywatnych.
Z miłości do
Urugwaju w roku 1952 roku stał się pełnoprawnym obywatelem
urugwajskim, a w 1958 roku wybrał Partię Narodową, z którą
zgadzał się w poglądach według Herrerismoa. Była to partia na
ósmej liście z Panem Carlos Arraga.
Nie ograniczył się On
tylko do głosowania, ale sam prowadził przez wiele lat kampanię
wyborczą promując tę listę. Tam poznał młodego człowieka,
który od kilku lat angażował się w politykę: Luis Alberto
Lacalle Herrera.
Z nim łączyła Go
bliska przyjaźń osobista i polityczna, która przetrwała
wieki. Często przebywał On w domu Państwa Herrera na ulicy
Echevarriarza i rozmawiał z Panią Marią Hortensją de Herrera,
która zawsze wyrażała wielką sympatię dla Profesora Mario
Hübner.
Wchodząc głębiej w
Herrerismo i w Partię Narodową, zaczął praktykować
dziennikarstwo radiowe (audycie Herreristów) oraz napisał
artykuły o różnej tematyce do Gazety „El Pais” „Debata”,
i tygodnika Herreristów „Clarin”, w której był
odpowiedzialny za dział ekonomiczno- handlowy.
Jako Delegat Władzy
Wykonawczej Zarządu Eksportu nietradycyjnego i Zarządu Narodowego
Wełną do 1967 roku, odegrał w nich szczególną rolę i w
swej przykładnej pracy przysłużył się bardzo Państwu
Urugwajskiemu.
W 1966 roku założył
On własne ugrupowanie polityczne, wykaz 1958 roku „Nauka i
działania nacjonalistyczne” i był kandydatem na Deputowanego
Montevideo, propagując wzór formuły Echegoyen Ortiz.
Następnie popierał On
listę 900 z Kandydatura Dardo Ortiz, gdy Partia Narodowa była w
opozycji, poprzez włączenie w nią Komisji Finansów, a
następnie przez osobiste przekonania, pozostał w Herreriźmie,
zachowując jednak przyjazne więzi z liderem grupy, z którym
łączyły Go osobiste osobiste stosunki, jak również z
wieloma członkami tego Ugrupowania. Mario Hübner nie był
człowiekiem żadnego sektoru, ale przede wszystkim był
Urugwajczykiem i członkiem Partii Narodowej, a nie Herreistą.
Gdy w kraju powróciły
rządy konstytucyjne poparł On natychmiast Krajową Radę
Herreristów i swojego znajomego Luisa Alberto Lacalle Herrera,
i aktywnie uczestniczył w „Instytucie Manuel Oribe” z istotnym
wkładem. Gdy ta partia wygrała zgodnie z Jego zamiłowaniem i
przekonaniami, poparł On kandydaturę Doktora Héctor Martina
Sturla na Delegata i był aktywny do swej choroby, która
odizolowała Go od wszelkich działań, mimo że zachował On pełną
jasność umysłową.
Gdy pozostał w domu na
emeryturze, nadal prowadził aktywne życie, mimo że dalsze prace
wykonywał w ukryciu i przez pośrednictwo Syna. Spotkał się z
Partią Narodową, Herrerizmem i Luisem Alerto dzięki swemu synowi.
Był zadowolony ze spotkania i miał na twarzy uśmiech.
Głęboko
religijny, zaangażował się w szerzenie kultu kanonizowanej w 1998
roku nawróconej Żydówki pochodzenia niemieckiego,
filozofki, pedagog i umiarkowanej feministki, zainteresowanej z
początku polityką młodzieżową i kobiety głębokiej modlitwy,
Edyty Stein. W chwili śmierci była to karmelitanka bosa,
zamordowana w Auschwitz. On przyczynił się do poznania Edyty Stein
w dzienniku „El Pais” z wdzięczności za Jej heroiczność i Jej
rodzinę.
CDN.
Gdy
oczekujesz pomocy lub sam(a) chcesz innym pomagać. Albo
chciał(a)byś porozmawiać o czymś ważnym lub choćby tylko o
wczorajszym podwieczorku :-) Dla wszystkich, w każdym wieku
- od 0 do 201 lat ;-)
