„ZIUTEK”
– spogląda przez bursztyn.
Art.
do „Gońca Staszowskiego”
Tekst udostępniony i publikowany za zgodą Autora
Marek
Mazur z Gdańska – bo o Nim mowa, to nasz rodak pochodzi z pobliskiej Dobrej.
Od
młodych lat przejawiał talenty w różnych dziedzinach. Ukończył Technikum
Mechaniczne przy ul. Koszarowej, w czasach szkolnych grał na gitarze w
zespołach młodzieżowych, śpiewał na konkursach organizowanych przez PDK, ale
najbardziej lubił majsterkować. Często zaglądał a wręcz przesiadywał w kuźni
dziadka. Praca z rozgrzanym żelazem wciągała go w inny świat i pobudzała
wyobraźnię. Ale dorosłe życie związał z
wybrzeżem. W Gdańsku był nauczycielem zawodu, jednocześnie prowadząc własny
warsztat (w piwnicach bloku) precyzyjnego ślusarstwa, naprawia i konstruuje
wszystko co wiąże się ze skrzynką zwaną camera
obscura. Kolekcjonuje zabytkowe aparaty fotograficzne, szczególnie unikaty
wymagające gruntownego remontu. Pracownia gdzie znika na długie godziny jest
„kuźnią” – Jego fantastycznych pomysłów i wynalazków związanych z
fotografią. Bardziej znany jest za granicą niż w kraju. Jego miniaturowe
aparaty podnoszą ciśnienie i wzbudzają zachwyt autorytetów światowej
fotografii. Najpoważniejsze fachowe czasopisma FOTO przedstawiają kolejne eksponaty powstające w gdańskiej
pracowni. Amerykanie nakręcili o Nim film pod jakże znaczącym tytułem „Kim
jestem ?” reżyserem którego był znany dokumentalista Krzysztof Kalukin.
Fotografowanie
zaczynał od prostego „Druha” – teraz ma
możliwość posługiwania się aparatem całkowicie wykonanym z drewna czyli „Ziutkiem”.
Pierwotna wersja wyposażona była obiektyw szklany, teraz posiada jedyny na
świecie – obiektyw z bursztynu.
Marek
wspomina:
„ Pomysł
narodził się kilkanaście lat temu, kiedy pracowałem nad Ziutkiem. Wtedy
pomyślałem – fajnie by było połączyć bursztyn z drewnem. Wtedy aparat będzie
całkowicie z drewna. Wiadomo, że bursztyn ma drewniane pochodzenie – to żywica,
która powstała przed 40 milionami lat. Kiedy po latach wróciłem do pomysłu,
przyjaciel Eugeniusz dał mi duży kawałek bursztynu na tyle przezroczystego by po
oszlifowaniu pełnił rolę obiektywu.
Bursztynowy
obiektyw został wykonany ręcznie, szlifowanie powierzchni sferycznej zajęło
sporo czasu. Jak zapewnia twórca – warto było, gdyż udało się osiągnąć
zakładane parametry obiektywu: F=60 mm i krążek krycia, który pozwala
fotografować w formacie 6X6 cm.
Wartością
zdjęć wykonanych „bursztynowym” jest ich interesująca odmienność, niż normalnym
obiektywem. Gdańsk szczyci się faktem posiadania jako jedyne miasto świata,
zdjęć wykonanych soczewką bursztynową otwierając nowy rozdział w historii
fotografii. Otwarcie wystawy „Gdańsk w
Bursztynowym Obiektywie” miało miejsce na uroczystości 10 rocznicy powstania
Muzeum Bursztynu w Gdańsku – 14 maja 2010 roku. Wśród gości byli konsule z
Rosji i Francji, Prezydent miasta Paweł Adamowicz, Danuta Wałęsa czy gdańska
aktorka Dorota Kolak oraz artyści fotograficy i dziennikarze. Wraz z wystawą
powstał bogato ilustrowany katalog, w którym najpopularniejsze widoki Gdańska i
najbardziej znani gdańszczanie oglądani przez bursztyn zyskali ciepłą, złotawą
barwę i nowy, trochę odrealniony wymiar. Wystawa w Muzeum Bursztynu przy ul.
Długiej – (Barbakan Gdański) czynna do końca 2010 r. Mam słowo od Marka, że po
wystawach w Poznaniu, Krakowie, Warszawie….trafi również do Staszowa. Zorganizuję
przy tej okazji spotkanie mieszkańców Staszowa z twórcą miniaturowych aparatów
fotograficznych. Wyświetlę film o Nim, zaprezentujemy część eksponatów
(fotografujące pióra, zapalniczki, spinki, pierścionki, parasolki, zegarki,
fajki, laski, papierośnice, piłkę) które obecnie wystawiane są w galerii w
Sarasocie na Florydzie w USA. Poproszę Marka by tak jak w Gdańsku wykonał
„bursztynowe” ujęcia Staszowa i jego zacnych mieszkańców. Tak nasz rodak
przyczyni się, z
pewnością do promocji Staszowa – skąd pochodzi. Już
wybiegam myślami do tego spotkania zasłuchany w Markowych opowieściach, śpiewie i
przygodach z piórem. Pisze do wielu periodyków podróżniczych jak choćby „Poznaj
Świat” art. o kpt.ż.w. malarzu Michale Leszczyńskim i wyprawy jego tropem na
Jamajkę. Po
pobycie w Ossali w Domu Pamięci min. Adama Bienia wspomnieniami z wizyty, zajął
II miejsce w Konkursie literackim ogłoszonym w 100 urodzin Ministra. Mam
satysfakcję, że z Markiem przyjaźnimy się od ławy szkolnej, muzykowaliśmy w
zespole beatowym przy OSP w Rytwianach i Domu Kultury w Staszowie, utrzymujemy
serdeczny kontakt do dziś. Marek z rodziną wspierał mnie duchowo oraz sms-i w
podróży rowerem do Rzymu. Wypromował też naszego nie-magistra Wojtka
Zarzyckiego – do
programu TVP prowadzonego przez Wojciecha Mana, u którego wcześniej występował.
Namówię
też Marka na wspólne muzykowanie jak ostatnio zarywaliśmy noc we wrześniu 09
r. w Liniewie k/Gdańska gdzie Marki mają letnią posiadłość a do lasu jest 5
kroków zaś do jeziora - 20. Tam Marek gdy wybija 12 w południe
chwyta kornet i gra Hejnał Mariacki. W
salonie domu czeka na niewielki remont fisharmonia, są skrzypce, klarnet, XIX
wieczna harmonia i Fotoplastykon gdzie jak na ul. Jerozolimskiej w Warszawie
oglądałem będąc dzieckiem, świat w innym wymiarze.
Sukcesy
Marka są możliwe tylko dzięki wyrozumiałości i cierpliwości Jego bliskich. Żona
Wiesia, to istota pełna skromności, wdzięku i spokoju. Posiada wielką wiedzę
kulinarną i wyborny smak. Stąd Marek ma przejściowe problemy z utrzymaniem właściwej
wagi. Dbając o kondycję często razem dosiadają rowerów. Wybierającym
się na wybrzeże polecam Gdańsk i Muzeum Bursztynu a tam wystawę naszego rodaka Marka Mazura z Dobrej.
Muzeum
Bursztynu ul. Długa (Barbakan Gdański) wystawa czynna 15 maj -31 grudzień 2010
Ps.
Postać Marka Mazura i Jego pasje były przedmiotem art. red. Rafała
Staszewskiego w
Tygodniku Nadwiślańskim czy Echu Powiśla.
Internautów
kieruję na stronę www.retrokamera.pl
Andrzej Wawrylak
Na
fotografiach:
1. Nasze
spotkanie w Liniewie
2. Bursztynowy
obiektyw w rękach twórcy
3. Zespół
beatowy – Rytwiany
4. Ziutek a całej okazałości
Foto 1
Foto 2
Foto 3 M. Mazur – 1 z lewej
Foto 4 Marek z Ziutkiem
Gdy
oczekujesz pomocy lub sam(a) chcesz innym pomagać. Albo
chciał(a)byś porozmawiać o czymś ważnym lub choćby tylko o
wczorajszym podwieczorku :-) Dla wszystkich, w każdym wieku
- od 0 do 201 lat ;-)
