Rozważania
Duszyczki Irenki na Dzień Zaduszny - 2 listopada 2013 :-)
Nie piszą listów
nie telefonują
nie jeżdżą samochodami
w niebie chodzą na piechotę
umarli
Spotkasz Ich potem.
(Ks.
Jan Twardowski)
Dzień Zaduszny – ile z
niego jeszcze w Polsce zostało?
Tytuł nie jest wcale nieuzasadniony – Pani
Danuta Skalska – moja dobry znajoma, dziennikarz, była pedagog, obecnie
przewodnicząca Rady Miasta Bytomia, rzecznik prasowy Światowego Kongresu
Kresowian i redaktor programu radiowego „Lwowska Fala” napisała do redakcji
tygodnika „Do Rzeczy” długi list. Pani Danuta z niepokojem pisze o tym, że
została zaproszona do udziału w… „Nocy Wampirów” oraz kilku innych imprezach
halloweenowych, które organizują szkoły. Podzielam szczerze niepokój Autorki
listu, bowiem zapamiętałe przejmowanie wzorców amerykańskich jest niczym innym,
jak tylko ślepą uliczką.
W pogoni „za Zachodem” Polska traci
bardzo wiele – m.in. przywiązanie do tradycyjnych wartości i wzorców, które aż
nijak nie mogą być uważane za małomiasteczkowe. Składanie wieńców na grobach i
zapalanie zniczy, a także modlitwa za Zmarłych na cmentarzu wcale nie są mniej
„atrakcyjne” (takie modne to słowo), niż wydrążanie dyni i zapalenie w niej
świeczek czy przebieranie się za upiory. Te drugie działania wywołują strach i
przypominają o tym, co mroczne, wprawiają raczej w przygnębienie, niż wlewają
nadzieję. Ktoś powie – co radosnego jest w chodzeniu na cmentarz?
Owszem, może to i smutne, bo myślimy o
Tych, którzy odeszli – nie ma Ich już z nami. Nie skarcą już nas, nie poprawią szalika,
nie upieką ciasta, nie zapytają „jak tam w szkole”, nie przytulą i nie powiedzą
„nie martw się, będzie dobrze”. Pamięć o Bliskich nie musi się wiązać wyłącznie
z żałobą. W tych dniach przypominamy, jacy Wspaniali byli – chociaż nieraz
zdarzało nam się pokłócić. Wspominamy naszych Najbliższych, ale też już nieżyjących
Przyjaciół, Kolegów, Znajomych, ba, nawet osoby „z pierwszych stron gazet”,
szukając w Nich tego, co dobre, a nawet zabawne. Nie byli duchami czy upiorami,
tylko Ludźmi – którym tu na ziemi my żyjący winniśmy szacunek i pamięć
(oczywiście nie mam tu na myśli zbrodniarzy w kategorii Hitlera czy Stalina –
dla nich rzeczywiście „lepiej by było, gdyby się nie urodzili”).
Przychodząc na cmentarz z Dziadkami (a
nieraz Pradziadkami!) i Rodzicami dzieci uczą się szacunku do miejsc pamięci,
uczą się tego, że grób nie powinien być zachwaszczony czy zaniedbany.
Sprzątanie grobów i zapalenie zniczy (najlepiej całą rodziną) jest wyrazem
szacunku i pamięci o zmarłych. Warto zapalić znicze także na grobie osób
nieznanych czy na grobach, które już się rozpadają – albo krewni tych osób są
daleko, albo już naprawdę nie ma komu przyjść i zapalić znicza. Wyprawa na
cmentarz może się stać okazją do długich rodzinnych rozmów po powrocie, a
dzieci i młodzież, które już są per „ty” z najnowszą techniką cyfrową, mogą nagrać
wspomnienia i zrobić zdjęcia – po latach będzie co wspominać i opowiedzieć
następnym pokoleniom.
Dzień Zaduszny, Zaduszki – to także
świetna lekcja patriotyzmu i historii. Przecież Zmarli – bliżej i mniej nam
znani - byli nieraz wybitnymi Postaciami z życia politycznego, kulturalnego,
społecznego – nie tylko politykami, ale i pisarzami, lekarzami, artystami, żołnierzami,
dziennikarzami, piłkarzami, aktorami… Uczyli nas, że patriotyzm – to naprawdę
ważna rzecz, bez niego człowiek jest jakby pozbawiony kręgosłupa. Nie mylmy
patriotyzmu z nacjonalizmem i ksenofobią. Patriotyzm oznacza „swoje kochaj, a
cudze szanuj” – czyli można zapalić znicz na grobie osoby innej narodowości czy
religii (od wielu lat jest to praktykowane na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie
– dzięki zbiórce zniczy w ramach akcji „Ofiaruj znicz na Kresy”). Na
wspomnianym cmentarzu leżą ludzie naprawdę wielu narodowości –warto przyjść tam
wieczorem, już po zmroku i zobaczyć, jak cały cmentarz jest rozświetlony
ognikami zniczy.
Pamięć, refleksja, patriotyzm, szacunek
do innych, miłość i miłosierdzie – wiele tych wartości niesie w sobie dzień 2
listopada – Dzień Zaduszny. Pielęgnujmy je w samych sobie, ale przekazujmy też
młodzieży i dzieciom. Warto, żeby wiedziały, że Polska – to kraj, gdzie naprawdę
można czerpać wzorce do naśladowania. Przede wszystkim kraj, oparty na
tradycjach i wartościach chrześcijańskich. Ze to przestaje być „na topie”?
Może… Tylko wartości też są kręgami w kręgosłupie moralnym i kiepsko będzie,
jak się zniszczą. Właśnie to wszystko można i trzeba ofiarować Zachodowi, gdzie
zamiast Wszystkich Świętych i Dnia Zadusznego jest Halloween z dyniami,
wampirami, kościotrupami i upiorami. Owszem, jest to modne, ale nie zastępuje
pamięci o Bliskich – którzy żyją w naszych sercach właśnie dzięki temu, że mamy
takie a nie inne wartości. Pielęgnujmy więc to w sobie i przekazujmy
najmłodszym – żeby było komu zapalić znicz i się pomodlić, gdy już będziemy w
Domu Ojca.
Duszyczka
Irenka
Gdy
oczekujesz pomocy lub sam(a) chcesz innym pomagać. Albo
chciał(a)byś porozmawiać o czymś ważnym lub choćby tylko o
wczorajszym podwieczorku :-) Dla wszystkich, w każdym wieku
- od 0 do 201 lat ;-)
