Święta Majowe

Witaj maj, piękny maj,

u Polaków błogi raj

Polonez Trzeciego Maja

Nadszedł maj, piękny wiosenny miesiąc. Otwiera go nam BEATYFIKACJA JANA PAWŁA II w dniu 1 maja. Oczywiście, to wydarzenie było wyczekiwane i wymodlone, ma dla katolików całego świata (i Polaków szczególnie) ogromne znaczenie, o wiele większe, niż rozdmuchany medialnie „ślub Wiliama i Kate”. Jest to też święto wszystkich osób, które, rzec można, miały zaszczyt należeć do Pokolenia Jana Pawła II, czyli lata ich życia przypadły na okres pontyfikatu tej Świątobliwej Osoby. Teraz będziemy mogli Go czcić, modlić się do Niego, prosić o cuda… Piszę ten tekst 30 kwietnia, gdy trwają jeszcze spekulacje, czyim będzie patronem. Małżeństw? Młodzieży? Artystów? Rodzin? Chorych? Nie wiemy tego jeszcze na pewno, ale każda z tych grup już dawno wybrała sobie Go za Patrona, bowiem dla Niego były ważne sprawy wszystkich ludzi, niezależnie od grupy społecznej, wieku, statusu materialnego, koloru skóry i stanu zdrowia. On był dobry jak Chleb, z którego „każdy może sobie kęs ukroić i nasycić się, jeśli jest głodny”. Ponad wszystko był człowiekiem modlitwy, żył i umierał jak Chrystus, niosąc do końca swój Krzyż, trwając przy Maryi, której mówił: „Cały Twój”.

1 maja – to także Święto Pracy i św. Józefa Robotnika. Środowiska prokomunistyczne i prosocjalistyczne, z pewnością, uczczą je defiladami z czerwonymi sztandarami /trzeba się tego spodziewać szczególne w krajach bloku wschodniego). Święto pracy – to jednak nie tylko marsze i defilady oraz najróżniejsze hasła – obecnie szczególnie modne stały się „równouprawnienie” i „równe traktowanie” – dotyczy to środowisk feministycznych, kobiet, które koniecznie chcą, by je traktować, jak mężczyzn. Przy tym, niestety, kobiecość się gdzieś zatraca… To jest, oczywiście, dzień, w którym pracodawcy powinni sobie zrobić rachunek sumienia i pomyśleć o kilku sprawach. Czy dobrze traktuję swych pracowników? Czy daję im godziwe wynagrodzenie? Czy nie obciążam ich pracą ponad siły i możliwości? Czy mają czas na odpoczynek, bycie z rodziną, rozwój swego powołania, zainteresowań? Pracownicy natomiast niech pomyślą: Czy dobrze pracuję? Czy jestem uczciwy? Czy nie obrażam szefa, kolegów, podwładnych? „Praca jest dla człowieka, a nie człowiek dla pracy” – to zdanie kieruję do tych, którzy cierpią na pracoholizm, przesiadując w pracy czasem nawet 12 godzin i więcej. Niech św. Józef Robotnik opiekuje się wszystkimi Pracodawcami i Pracownikami pomagając uzdrowić ich wzajemne relacje, dbając o to, by nie zapominali o rozwoju duchowym i intelektualnym, o odpoczynku i byciu z rodziną.

2 maja – to Dzień Flagi, tej, co jest „biała, jak śnieżna lawina, czerwona, jak puchar wina”. Gdy piszę te słowa, flagi zostały już wywieszone na wielu domach. To dobrze – albowiem flaga nie służy do tego, by się kurzyła w mieszkaniu, tylko by była wyrazem solidarności i jedności. Pamiętam niedawną migawkę z telewizji, w której pokazano panią, fotografującą flagi w dniu katastrofy smoleńskiej. Wielu Polaków mieszka już we własnych domach, więc wywieszali flagi, a ponieważ nie było w domu tradycyjnego kiru – czarnej wstążki, doczepiali do flagi, co mieli w domu – krawat, apaszkę, muszkę… Flaga była więc symbolem solidarności i żałoby narodowej. Teraz jest symbolem potrójnej radości –beatyfikacji Jana Pawła II, Dnia Flagi i święta Konstytucji 3 Maja. Oby ta radość była w Polakach przez wiele, wiele miesięcy, niech spojrzenie na flagę wywołuje dumę narodową, a jednocześnie chęć dobrej, uczciwej pracy dla Polski.

„Marsz, marsz, Polonia, marsz dzielny narodzie” – słowa te będą rozbrzmiewały 2 maja w różnych zakątkach świata. To Światowy Dzień Polonii i Polaków za Granicą. Państwo polskie pamięta o Rodakach, rozsianych po świecie. Polacy i Polonia pamiętają o Ojczyźnie. I chociaż urodzili się we Lwowie, Wilnie, Paryżu, Nowym Jorku, Budapeszcie czy Melbourne, ich serca biją tak samo. Miejmy nadzieję, że Polacy na Litwie będą traktowani z szacunkiem, bo skoro nie wyjechali – zależy im na dobru tego kraju. Wierzę też, że los uśmiechnie się do Polaków Lwowa i będą mieli Dom Polski. Oni też są „u siebie”. Chciałabym, żeby władze Lwowa nie widzieli w nich wrogów, tylko współobywateli, których traktuje się, jak członków swojej nacji. „Swoje trzeba kochać, ale cudze szanować” – niech ta zasada się sprawdzi…

„Maryjo, Królowo Polski, jestem przy Tobie, pamiętam, czuwam…” Te słowa mają szczególny wydźwięk 3 maja – w Uroczystość Najświętszej Marii Panny Królowej Polski. Nie będę tu opisywała wydarzenia historycznego, jakim były śluby Jana Kazimierza Wazy w Katedrze Lwowskiej. Wiemy, że Maryja jest z Polakami zawsze – w chwilach ważnych i w życiu codziennym, w radości i nadziei, w bólu i rozpaczy. Tak wiele wizerunków Maryi jest czczonych w Polsce i poza nią – Częstochowska, Licheńska, Katyńska, Fatimska, Ostrobramska, Matka Boża Łaskawa we Lwowie… Maryja zawsze rozumie, wskaże drogę, pomoże iść razem z Synem ku zbawieniu. Oddawajmy cześć Maryi w maju, miesiącu Jej poświęconym. Odmawiajmy Litanię Loretańską, przychodźmy do figurek i kapliczek, bądźmy z Nią w śpiewie Godzinek i odmawianiu różańca. Ona jest z nami, jest z Polską, o której nigdy nie zapomniała…

„Witaj, majowa jutrzenko” – tak śpiewamy 3 Maja, czcząc Święto Konstytucji. Konstytucja 3 Maja była pierwszą w Europie i drugą na świecie (po konstytucji USA) ustawą zasadniczą. Dała Polakom nadziej na lepszą przyszłość – z którą, jak wiadomo, różnie było. Niemniej jednak, jest to święto, jednoczące cały naród polski – od Kamczatki do Tunezji. Niech to święto nie będzie kolejną okazją do siedzenia przy kieliszku, ale także chwilą refleksji nad tym, co mogę zrobić dla Polski. Moi Przyjaciele ze Wspólnoty Duszków, Mąż, Duszek Zbyszek i Jego Rodzina są przykładem wielkiego patriotyzmu i poświęcenia, życia dla innych, patrzenia dalej, obierania drogi „pod prąd”. Nie twierdzę, że w Polsce nic nie ma do naprawienia, ale jeżeli w imię jej dobra będą działali wszyscy obywatele – żaden kryzys niestraszny. Wierzę też, że obywatele polscy wcześniej czy później powrócą z emigracji, dokąd wyjechali „za chlebem”, który często wcale nie jest słodki…

Cieszmy się i radujmy z pięknych majowych dni świątecznych, trwajmy na modlitwie do Błogosławionego Jana Pawła II, pamiętając, że był wielkim patriotą. Nie jestem Polką, ale nic co polskie, nie jest mi obce – chyba dlatego mieszkam tu. Nam z Mężem jest tu najlepiej – i niech tak zostanie.

Wszystkiego najlepszego, Kochane Duszki, Drodzy Polacy!

Duszyczka Irenka