MOIM POWOŁANIEM JEST MIŁOŚĆ DO CIEBIE, PANIE

(Pielgrzymka do Rzymu 6-12-05-2013)

 

 

„Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego!” (Łk 1, 37-38)

 „Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Albowiem każdy, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą”. (Mt 7, 7-9)

 

Tymi słowami pragnę zacząć.

Chciałam podzielić się tym, co przeżyłam na pielgrzymce do Rzymu, gdzie dane mi było po raz drugi pojechać i zobaczyć to, co zobaczyłam 17 lat temu. Aby po raz kolejny pogłębić swoją wiarę i uświadomić sobie taką wielką potęgę i miłość Boga do tak małego człowieka! Jeszcze raz zobaczyć korzenie naszego bogactwa chrześcijańskiego, które przetrwało do dzisiaj!

Moje serce radowało się, kiedy mogłam stać w tych samych miejscach i nowych, jeszcze nieznanych, jak Loretto.

Dziękowałam Bogu za to, że jestem Jego dzieckiem!

Dziękowałam Panu za to, że dane mi jest modlić się przy grobie umiłowanego i błogosławionego Jana Pawła II, gdzie czułam Jego obecność, przypominając sobie wszystkie Jego słowa, które do mnie powiedział!

Ta pielgrzymka była dla mnie inna – wyjątkowa, bo jechałam ze swoimi przyjaciółmi, takimi jak ja/niepełnosprawnymi/. Moją drugą rodziną, w której od kilku lat jestem i gdzie w ukryciu dojrzewała moja Duchowa Droga Życia. Dzięki temu mogłam poznać Cichych Pracowników Krzyża i Ochotników Cierpienia!

Przez myśl mi to nie przeszło, że po tylu latach znowu będę w Rzymie u św. Pawła za Murami! Uczestniczyłam tam w wielkiej uroczystości - beatyfikacji ks. Prałata L. Novarese. Gdy tak siedziałam, modląc się na Mszy św., gdzie było wielu ludzi takich jak ja, którzy mimo niepełnosprawności chcą oddać swoje życie całkowicie Panu Bogu i służyć Mu właśnie w taki sposób – w tym miejscu, podczas wyniesienia na ołtarze błogosławionego Księdza L. Novarese, głęboko w sercu otrzymałam odpowiedź od Pana, na moje pytanie, które od kilku lat zadawałam sobie: jaka jest moja droga i moje powołanie?

 

W jednej chwili poczułam taki niesamowity pokój i wielką radość w sercu

i w duszy, że chciałam głośno zawołać słowami św. Tereski/małej/: „O Jezu, Miłości moja... nareszcie znalazłam moje powołanie, MOIM POWOŁANIEM JEST MIŁOŚĆ DO CIEBIE!... Tak, znalazłam swoje miejsce w Kościele, a to miejsce, mój Boże, Ty sam mi ofiarowałeś... W Sercu Kościoła, mojej Matki, będę Miłością... w ten sposób będę wszystkim i moje marzenie zostanie spełnione!!!...”.

Poznałam, że to jest moja droga, którą dla mnie wybrałeś, Panie, i którą mam iść! Uwielbiam Cię Panie i dziękuje Tobie za to, że jeszcze raz uświadomiłeś mi i pokazałeś, jaką Miłością mnie kochasz, że moja niepełnosprawność i cierpienie ma sens, że moje miejsce, jest przy Tobie, mój Panie w Twoim Sercu Kościoła!

Duszyczka Marta

Dwa zdjęcia z Loleto (650,651) gdzie Bazylice znajdują  się prawdziwi domek Matki Bożej! (709, 704) Bazylika u św.   Pawła za murami,( 752 ,755) Kościół gdzie zmarła Maria Godety. (846) Beatyfikacja ks. Prał. Luigi Novarese. Posyłam stronę o nim      http://www.cisi.pl/  Grób Jana Pawła II, który już jest na górze w Bazylice; (860) św. Antoni z Padwy, legenda mówi, że jak się złapie Antoniego za  rękę to zaprowadzi prosto do nieba!

To niektóre zdjęcia, bo mam ich  bardzo dużo i dużo by było opowiadania! Dobranoc Marta z Panem Bogiem!

Kliknij w obrazek aby powiększyć!